Instruktaż taki musi być prowadzony systematycznie przez kierownika księgarni i pracowników odpowiedzialnych za obsługę kolporterów.Drugie zadanie to udzielanie pomocy kolporterom na terenie zakładów pracy. Chodzi tu o pomoc mającą wszelkie cechy ro­boty wyjaśniającej cele .społeczne i kulturalne działalności kol- porterskiej. Stworzenie kolporterom warunków do pracy z książ­ką to jednocześnie umocnienie pozycji społecznego przedstawi­ciela księgarni w zakładzie.  Kontakty z zakładami pracy jak i z kolporterami wymagają znajomości specyfiki produkcji, taktu oraz umiejętności przeko­nywania. Kolejne zadanie to organizowanie wymiany doświadczeń pra­cy kolporterów. Jest to konieczne, gdyż w każdym środowisku.

Najpopu­larniejszą formą wymiany doświadczeń są narady kolporterów (ewentualnie grupujące kolporterów z poszczególnych dziedzin gospodarki), dobrze jest również organizować dla kolporterów; prelekcje, spotkania z ciekawymi ludźmi itp. Wreszcie bardzo istotne jest tworzenie właściwego klimatu dla pracy kolporterów w środowisku. A więc. informowanie, władz, miejscowej prasy, działaczy o osiągnięciach kolporterów,o   znaczeniu kulturalnym ich pracy, czyli o tych wszystkich ele­mentach, które świadczą, że kolporter jest działaczem kultural­nym, że praca jego służy rozwojowi produkcji i upowszechnieniu kultury.

Wymienione tu zadania są jak najbardziej elementem obo­wiązków księgarni w zakresie reklamy i propagandy książki. Jest to bowiem dobra reklama własnej ‘ placówki’oraz działanie na rzecz wychowania sobie kolporterów jako skutecznie pracujących pomocników i propagandystów książki.  Powiedzieliśmy już o. znaczeniu aktywnej informacji skiero­wanej do odbiorców. Nie mniej istotną jest sprawa autorytetu, jakim powinna cieszyć się księgarnia u lokalnych władz politycz­nych i administracyjnych, wśród przedstawicieli prasy oraz dzia­łaczy społecznych. Księgarnia jako źródło promieniowania infor­macji o książce powinna być jednocześnie źródłem informacji o    zainteresowaniach czytelniczych środowiska, o zachodzących w tym czytelnictwie, zmianach.

Zostało już wielokrotnie dowiedzione, że księgarz-działacz społeczny i kulturalny ma łatwiejszy dostęp do przedstawicieli władz i .organizacji społecznych, a autorytet i szacunek, jaki po­siada w środowisku, ułatwiają mu przeprowadzanie rożnych akcji reklamowo-propagandowych. W ten sposób autorytet księgarza jako działacza utożsamia się z autorytetem księgami jako pla­cówki ‚kulturalnej.Jedną z ciekawszych form więzi księgarni ze środowiskiem są kluby miłośników’książki (KMK). Idea tego rodzaju klubów zrodziła się przed kilku laty i jest rezultatem współpracy „Ku­riera Polskiego”. Centrali Księgarstwa i Stowarzyszenia Księga­rzy Polskich. „Kurier Polski” organizując doroczne plebiscyty na najlepszą książkę roku” stwierdził, że aktywnych czytelni­ków łączą nierzadko silne więzy z ich macierzystą księgarnią.

Działacze księgarscy ze swej strony’ widzieli potrzebę stworzenia organizacyjnych form pogłębienia kulturalnych i kulturotwór­czych, więzi księgarza z czytelnikiem. Sprawie tej służyć miały KMK — instytucja oparta na dobrej woli i współpracy księgarza i odbiorcy-czytelnika.Terenem organizacji klubów stały się głównie miasta powia­towe i miasteczka — ośrodki często jeszcze pozbawione możli­wości korzystania z kulturalnych rozrywek, twórczej wymiany myśli czy rozwijania kulturalnych inicjatyw. W takich miejsco­wościach książka jest dostatecznie silnym magnesem, a‘ pozycja i autorytet księgarza dostatecznie wysokie. Współczesna księgar­nia, .to już z reguły placówka zasługująca na miano ośrodka kul­turalnego oddziaływania.

Pierwszy klub miłośników książki powstał jesienią 1964 r. w Chełmży (woj. bydgoskie). Jako następne powstały kluby, w Radomsku (woj. łódzkie) i w Mikołajkach (woj. olsztyńskie). W roku 1968 — działało już kilkadziesiąt klubów, stwarzając szerokie możliwości zebrania doświadczeń dla rozwoju tej formy działalności. Działalność KMK jest różnorodna i urozmaicona; polega na organizowaniu spotkań z autorami, krytykami, działaczami, spe­cjalistami z różnych dziedzin. W zależności od inwencji organi­zatorów zakres tematów może być bardzo szeroki. Spotkania i z reguły bardzo żywe dyskusje nie są jedyną* formą pracy klubów.

Uczestnicy nierzadko słuchają najnowszych nagrań z płyt po­siadanych przez księgarnie, dyskutują nad reprodukcjami arty­stycznymi, omawiają problemy prawne, socjalne, polityczne i inne, nawiązując . do poważniejszych opracowań książkowych z tych dziedzin. Członkowie klubów stanowią więc społeczny aktyw księgarni, który służy księgarzowi radą i pomocą w sporządzaniu zamówień na nowości, na wydawnictwa niezbędne w danym środowisku, pomaga w organizowaniu imprez czytelniczych dla ogółu miesz­kańców, ułatwia i przyspiesza proces popularyzowania działal­ności księgarni w miejscowym społeczeństwie. Członkowie klubu spotykają się 2—4 razy w miesiącu w lo­kalu księgarni, otrzymują różne materiały informacyjne, korzy­stają z czasopism księgarskich.

Rozwój działalności i wzrost ilości członków sprawiają, że kluby muszą często korzystać z bardziej przestronnych lokali użyczanych chętnie przez rady narodowe czy organizacje społeczne.Niektóre księgarnie prowadzą kartotekę zainteresowań człon­ków swojego klubu, by móc informować o otrzymaniu nowości wydawniczych z interesujących ich dziedzin.Członkowie klubu otrzymują legitymacje uprawniające m. in.. do pierwszeństwa w zakupie nowości wydawniczych (po zaspo­kojeniu potrzeb bibliotek i placówek państwowych), uczestnictwa w imprezach klubowych oraz w dorocznym plebiscycie czytelni­czym.Wyróżniające się kluby i ich kierownicy (kierownicy księ­garń) otrzymują corocznie — w okresie Dni Oświaty nagrody i   wyróżnienia przyznawane przez „Kurier Polski”, Centralę Księ­garstwa „Dom Książki”, oraz Stowarzyszenie Księgarzy Polskich.

Inicjatywa uruchomienia klubu .należy przede wszystkim do kierownika księgarni, który powinien uzyskać dla tej sprawy poparcie, aktywniejszych przedstawicieli miejscowego społeczeń­stwa i opracować w miarę możliwości atrakcyjny program dzia­łania klubu.Wszystko, co dotychczas powiedziano o zadaniach księgarni uniwersalnej w zakresie reklamy, odnosi się również do księ­garni specjalistycznej. Ale jej asortyment i rola jaką ma ona spełniać ‚w swoim rejonie działania nakładają specjalne obo­wiązki. I tak podstawą egzystencji placówki specjalistycznej jest bezbłędna i stale aktualizowana znajomość struktury gospodar­czej regionu (miasta czy województwa), a więc rozeznanie,^ jakie zakłady produkcyjne czy instytucje naukowe, znajdują się np. w zasięgu oddziaływania księgarni technicznej.